به نقل از «پارسینه»

پیشگیری از کرونا با کمک یک اسپری بینی

تاریخ انتشار: ۱۳ آذر ۱۳۹۹ | کد خبر: ۳۰۱۹۰۵۹۵

دانشمندان دانشگاه پنسیلوانیا و شرکت داروسازی آمریکایی «ریجنران» (Regeneron) در حال بررسی این موضوع هستند که آیا می‌توان از یک فناوری ابداع شده برای ژن‌درمانی، در ساخت یک اسپری بینی استفاده کرد که از عفونت ناشی از کروناویروس پیشگیری کند.

این ایده، به کارگیری ویروس را به عنوان وسیله‌ای برای حمل دستورالعمل‌های ژنتیکی به سلول‌های داخل بینی و گلو مطرح می‌کند تا بدین ترتیب، پادتن‌هایی قوی ساخته شوند که حمله کروناویروس را به بدن متوقف می‌کنند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

«جیمز ویلسون»، سرپرست این پژوهش گفت: مزیت روش ما این است که برای موثر بودن آن، دیگر نیازی به سیستم‌ ایمنی مناسب وجود ندارد.

این فناوری در حال حاضر در حال آزمایش روی حیوانات است و ویلسون باور دارد که در صورت موفقیت، یک دوز از آن می‌تواند با اسپری شدن به داخل بینی، حدود شش ماه از کاربر محافظت کند.

ویلسون، یکی از پیشگامان ژن‌ درمانی و ارسال کد ژنتیکی به سلول‌های بیمار برای اصلاح نقص‌ها و درمان بیماری است.

ویلسون و گروهش دریافتند گروهی از ویروس‌ها موسوم به «ویروس‌ های مرتبط با آدنو» (AAV) که هم انسان‌ها و هم پستانداران دیگر را آلوده می‌کنند اما عامل بیماری شناخته نشده‌اند، می‌توانند مهندسی شوند تا DNA سالم را به سلول‌ها منتقل کنند.

این روش در سال ۲۰۱۹، به تایید داروی موسوم به «زولجنسما» (Zolgensma) منتج شد که نخستین دارو برای درمان آتروفی عضلانی نخاعی است. ویروس‌های مرتبط با آدنو در حال حاضر برای کاربردهای احتمالی بیشتری مورد بررسی قرار دارند.

دولت آمریکا در ماه فوریه، از ویلسون خواست تا بررسی کند که آیا می‌توان از این روش جدید برای درمان بیماری کووید ۱۹ استفاده کرد یا خیر. در هر حال، این موضوع تا پیش از زمانی بود که شرکت ریجنران، دو پادتن امیدوارکننده آزمایشگاهی برای مقابله با کروناویروس ابداع کرد. این پادتن‌ها، به پروتئین سطح پاتوژن‌ متصل می‌شوند و از حمله آن به سلول‌ها پیشگیری می‌کنند.

پادتن‌های ریجنران هنوز در مرحله آزمایش بالینی هستند اما تایید فوری را برای درمان بیماران مبتلا به سطح متوسط کووید ۱۹ که در معرض خطر ابتلا به نوع شدید هستند، دریافت کرده‌اند. این پادتن‌ها اخیرا برای درمان دونالد ترامپ نیز مورد استفاده قرار گرفته بود.

پژوهشگران امیدوارند که این اسپری بینی بتواند از سوراخ‌های بینی به سلول‌های اپیتلیال آن راه یابد و با دزدیدن دستگاه ساخت پروتئین آنها، امکان ساخت پادتن‌های ریجنران را فراهم کند.

در حالت عادی، تنها سلول‌های ایمنی، پادتن‌ها را می‌سازند و همین موضوع، این ایده را به یک روش کاملا نوین تبدیل می‌کند.

از آنجا که کروناویروس از راه بینی به ریه منتقل می‌شود، شاید اسپری بتواند عفونت را در مسیر خود متوقف کند.

علاوه بر این، شاید ویروس‌های مرتبط با آدنو، تنها یک واکنش ایمنی ملایم داشته باشند که ممکن است اثرات جانبی آن، کمتر از واکسن‌های پیش رو باشد که کار خود را با آموزش سیستم ایمنی برای شناسایی پروتئین اصلی ویروس انجام می‌دهند.

این گروه پژوهشی امیدوارند که بتوانند آزمایش‌های حیوانی را تا ماه ژانویه به پایان برسانند و مجوز سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) را برای آزمایش‌های انسانی دریافت کنند.

منبع: پارسینه

کلیدواژه: کروناویروس ویروس کرونا اسپری بینی پارسی خبر برای درمان سلول ها پادتن ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.parsine.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «پارسینه» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۰۱۹۰۵۹۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

کشف تکنیکی جدید برای تغییر گروه خونی اهدایی

پژوهشگران ترکیبی از آنزیم‌های تولیدشده توسط گونه‌ای باکتری‌های موجود در روده انسان را شناسایی کردند که در مطالعات آزمایشگاهی می‌توانند سلول‌های قرمز خون را با بازده بالا به نوع O تبدیل کنند.

به گزارش زومیت، سلول‌های قرمز خون مانند تقریبا تمام سلول‌های بدن انسان با ساختارهای قندی منحصربه‌فردی پوشیده شده‌اند. این ساختارها از فردی به فرد دیگر متفاوت هستند و برخی دارای ساختارهای نوع A هستند و برخی ساختارهای نوع B را دارند. برخی هر دو ساختار نوع A و B را دارند و برخی هیچ‌یک از این ساختارها را ندارند و در گروه O قرار می‌گیرند.

سیستم ایمنی که هرگز با انواع A یا B برخورد نکرده باشد، در صورت مواجهه با آن‌ها به این سلول‌ها حمله می‌کند و آن‌ها را از بین می‌برد، درحالی‌که گروه خونی O را بیشتر دریافت‌کنندگان بدون مشکل می‌پذیرند.

به دلیل این تطبیق‌پذیری، ذخایر خون نوع O اغلب مصرف می‌شود، خصوصا در شرایط اضطراری که پزشکان باید بدون دانستن گروه خونی بیمار سریع عمل کرده و جان او را نجات دهند.

تبدیل سلول‌های قرمز خون به نوع عمومی O ایده جدیدی نیست. در سال ۱۹۸۲ دانشمندان آنزیمی را در دانه‌های قهوه شناسایی کردند که می‌توانست قندهای سطحی سلول‌های نوع B را حذف کند. اما آن واکنش آنزیمی بسیار ناکارآمد بود و استفاده از آن در مقیاس بزرگ ممکن نبود.

 همچنین برخلاف وعده‌های اولیه نگرانی‌هایی درمورد ایمنی آن مطرح شد. به دلایل ناشناخته، با اینکه تقریبا کل آنتی‌ژن‌های سلول‌های خون اهداکننده حذف می‌شد، گاهی اوقات خون اهدایی با گیرندگان همچنان ناسازگار بود. بنابراین، دانشمندان به نقطه شروع برگشتند و آنزیم‌های دیگری را در مجموعه باکتری‌های روده شناسایی کردند.

مشکلی که وجود دارد این است که تا سال ۲۰۲۲ بیش از ۴۰ سیستم گروه خونی به غیر از سیستم ABO و فاکتور RH شناسایی شده است. حتی در گروه‌های خونی A و B، ساختارهای قندی با طول‌ها و چگالی‌های متفاوت روی غشای سلول‌های قرمز خون وجود دارد.

پژوهشگران برپایه پژوهش‌های گذشته چندین آنزیم کاندیدای ساخته‌شده توسط باکتری آکرمانسیا موسینیفیلا (Akkermansia muciniphila) را انتخاب کردند و سلول‌های قرمز خون از چندین اهداکننده و زیرگروه‌های مختلف A و B را درمعرض آن‌ها قرار دادند.

آنزیم‌ها با غلظت‌های بالای سلول‌های قرمز خون و در دمای محیط و فقط به مدت ۳۰ دقیقه انکوبه شدند و این امر موجب بهبود فرآوری طولانی‌تر و شرایط کمتر کارآمد کاندیداهای قبلی شد. این شرایط ملایم بدون استفاده از افزودنی‌ها (برای مثال دکستران) به همراه کارآیی بالای آنزیم، از پارامترهای مهم امکان‌سنجی در کاربردهای بالینی هستند.

حذف ساختارهای قندی بلند علاوه بر آنتی‌ژن‌های کوتاه‌تر و متعارف گروه‌های خونی A و B، ناسازگاری سلول‌های نوع B تیمارشده با نمونه‌های پلاسما را به کمتر از ۹ درصد رساند و از شدت واکنش‌ها کاست.

آنزیم‌های انتخابی علاوه بر آنتی‌ژن‌های کوتاه‌تر و متعارف A و B، تمام چهار ساختار قندی شناخته‌شده A و B را حذف کردند. حذف ساختارهای قندی طولانی ناسازگاری سلول‌های نوع B تیمارشده با نمونه‌های پلاسما را به کمتر از ۹ درصد رساند و از شدت واکنش‌ها کاست.

برای درک این موضوع که چرا بخش کوچکی از سلول‌های قرمز خون ظاهرا بدون قند همچنان با پلاسمای گروه خونی O واکنش متقابل دارند و برای بهبود روند تبدیل سلول‌های گروه خونی A به پژوهش‌های بیشتری نیاز است.

با‌این‌حال، پژوهشگران می‌گویند مطالعه جدید آن‌ها با شناسایی آنزیم‌هایی که انواع بیشتری از آنتی‌ژن‌های A و B را حذف می‌کنند، به تولید خونی که با همه گروه‌های خونی سازگار باشد، کمک می‌کند.

گروهی از پژوهشگران در سال ۲۰۲۲ در شرایط آزمایشگاهی از استراتژی مشابهی (با آنزیم‌های متفاوت) برای تبدیل ریه‌های اهدایی از گروه خونی A به گروه خونی O استفاده کردند. پژوهش جدید ممکن است این تلاش‌ها را به‌قدر کافی بهبود دهد که استانداردهای ایمنی موردنیاز برای کارآزمایی‌های پیوند عضو در انسان را برآورده سازد.

سلول‌های قرمز خون رشدیافته در آزمایشگاه نیز در کارآزمایی‌های بالینی تحت آزمایش قرار دارند تا مشخص شود که آیا ماندگاری آن‌ها بیشتر از خون اهدایی است یا خیر. اگر این‌طور باشد، این دستاورد می‌تواند تقاضا برای ذخایر خون را کاهش دهد و همچنین به بیمارانی که به تزریق مکرر خون نیاز دارند، کمک کند دچار عوارض نشوند.

یافته‌های مطالعه در مجله‌ی Nature Microbiology منتشر شده است.

کانال عصر ایران در تلگرام